1. ICK HEF MIJN STEM OOTMOEDICH
Dialoog tussen een bruid (de menselijke ziel) en bruidegom (Christus).
Op de wyse Orpheus droef van zinnen. Ende metten tweeden vers. Ghelijck als die witte Swane.
De Bruyt.
Ick hef mijn stem ootmoedich, Esaie,54,5
Tot u, Bruydegom mijn, 62,4.
Dien ick vast hen (*1) vertrout.
Wanneer sal ick doch spoedich, Matt. 9,15.
Comen voor u aenschijn, Matt. 2,18.
Wt der werelt benout, Psalm 42,3
Vol stricken menichfout? Psalm 141,9.
Ancxt doet my hier om gheven, Psalm 35,7.
Soo langh ick niet en ben, Phil.1,23.
By u int eeuwich leven;
Daer na staet mynen zin.
De Bruydegom.
O ghy mijn lieve vriendinne, Actor.20,28
Door mijn root bloet dier ghecocht, 1.Petr.1,19
Ghy zijt die ick seer beminne, 1.Joan.1,7.
En heb u naer by ghebrocht, Hebr.9,12.
Daer in ginck ick u schoon baden,, dat ghy sout Apoc.1,5.
Claer en reyn zijn uyt genaden,, als het gout.
De Bruyt.
Eens lief Heer uytghelesen, 1.Petr.1,2.
Wiescht ghy my reyn en claer, Hebr.9,13
Maer ick heb my besmet, 10,29,12,24
Hier deur des weerelts wesen,
Versuymt hier ende daer, Esaie,1,16.
Aen 't goede dick belet (*2). Jerem.4,14
Daerom is mijn gebedt, Ps.51,9,12
Maeckt my inwendich reyne,
Nu van der boosheydt quaet Gphes.2,7
Wt ghenaeden alleyne,
Comt ghy my doch te baet.
De Bruydegom.
Stantvastich wilt nu betrouwen,
Ist dat ghy het quaet verlaet.
Ick en salt niet meer aenschouwen, Ezec.18,22.
Maer uytwisschen u misdaet, 21.
Maer ghy moet oock zedich blyven,, in u doen Philip.4,5.
In u woorden en bedryven,, even coen.
De Bruyt.
Prijslijck lief Heer en zedich
Begaf ick my te mael (*3),
Doen ghy my eerst naemt aen, Eccle.28,20
Maer in mijn tongh onledich, Jacob,3,5.
Valt mangel principael,
Dit can ick wel verstaen.
Lief Heer wilt my beraen
Mijn tonghe te bewaren, Psal.141,3.
Daer toe oock mynen mont,
Dat ick voor u verclaren Eccles.23,1.
Mach, hier in wel ghesont.
De Bruydegom.
Int beraden my te spoeden, Matt.25,14.
Ben ic t'aller tijt bereydt,
Maer al die gheestelijcke goeden
Die ick u heb by gheleyt,
Moet ghy alle tijt vermeeren,, 'tis die deucht Petr.1,5.
En gebruycken t'myner eeren, wat ghy meucht (*4).
(*1): heb
(*2): dikwijls het goede niet gedaan
(*3): naar het gastmaal
(*4): kan.
| 1. I RAISE UP MY VOICE HUMBLY
A dialogue between a bride (the human soul) and bridegroom (Christ).
To the tune: Orpheus afflicted in her mind. And with second verse similar to the white swan.
The Bride.
I raise up my voice humbly,
To you, my Bridegroom,
Whom I have firmly trusted.
When shall I soon,
Come into your presence,
Out of the oppressive world,
Full of manifold trials?
In am full of anxiety here,
As long as I am not,
With you in eternal life;
Whereto rests my mind.
The Bridegroom.
Oh you my beloved friend,
Dearly purchased by my red blood,
You are the one whom I most love,
And have brought you near me,
I bid you to enter therein, so you may
Like gold be clear and pure, by grace.
The Bride.
Once selected, dear Lord,
You wash me pure and clear,
But I have been soiled,
Here by the world's nature,
I have neglected here and there,
To choose the good.
Therefore my prayer is,
That you make me inwardly pure,
Now from the evil one's wickedness
By grace alone,
And that you will come to use me.
The Bridegroom.
Trust now steadfastly,
If you will abandon the wickedness.
I will no longer behold it,
But blot out your sin,
But you must also remain modest, in your doings
In your words and actions, equally bold.
The Bride.
Praiseworthily, dear Lord and modest
I go to the supper,
When you first received me,
But from my busy tongue,
Fall mangled principles,
This I can easily understand.
Dear Lord, make me resolved
To guard my tongue,
And also my mouth,
That I may declare for you
Here in good health.
The Bridegroom.
In advising me to hasten,
I am at all times prepared,
But all the spiritual goods
Which I have arranged for you,
You must always increase, this is virtue
And use them to my honour, as you can.
From: The large songbook of L.C. (1625).
Translation: Gary K. Waite |
