Doen Hanseleijn over de heyde reed / Souterliedeken 69
[16] Wereldlijk lied uit Haerlems oudt liedtboeck (1716)
Een meisje bevrijdt haar criminele geliefde uit het gevang met een oude truc: een vijl in een brood.
Van Hanselyn
[Doen] Hanseleijen over de heyde reed,
Hoe haestigh wert hy gevangen,
Hy wierde al op Toren geleyt,
Geboeyet wel alsoo strange
Alsoo strange.
En dat verhoorde een meysjen jongh,
Een meysjen van seventhien jaren,
Sy gingh al voor haer moeder staen,
Sey daer na al voor haer vader, &c.
'Och vader', sey sy, 'vader van mijn,
O alder-genadighste heere!
Wout gy my den gevangen man geven,
De vrome Lantsknecht ter eeren, &c'.
'Dese gevangen man krijgt gy niet,
Want hy sal moeten sterven,
Hy isser van seven Lands heeren verwesen
Alsoo veer in vreemde erven, &c.'
Het meysje liet backen twee witte broots weggen,
Daer in twee scherpe vijlen,
Sy wierpse al in den Toren was hoog,
'Hey, landsknechtje, wilt jou los vijlen, &c'.
Hy vijlden soo menigen nacht en dag,
So menigen stouten uyren,
Tot datter den Toorn ontsloten was:
Hey, men sag 'er noyt lantsknegt treuren
Lantsknecht treuren.
Sy trok hem daer twee laersen an,
Daer toe twee scharpe sporen,
Sy setten hem op haer Vaders graeu Ros:
'Lantsknecht geeft de moet niet verloren,
Niet verloren'.
Doen hy ter halve wegen quam,
Hy keek so dickwils omme,
Hy dogt 'er wel om den Tooren was hoog,
Dog veel meer om 't meysken was jonge.
'Nu heb ick alle de jonkvrouwen lief,
Al omme de wille van eene,
Sy heeft 'er behouden het leven van mijn,
Ach mocht ick haren dienaer
Haren dienaer zijn'.
| When Hanselyn rode over the heath / Souterliedeken 69
[16] Secular song from the Haerlems oudt liedtboeck (1716)
A girl frees her criminal lover from prison with an old trick: a file in a loaf of bread.
About Hanselyn
When Hanselyn rode over the heath
He was captured quickly;
He was brought into a tower,
Chained firmly,
Firmly.
And a young girl heard about this,
A girl of seventeen years old.
She went to her mother
And spoke thereafter to her father.
'Oh father', she said, 'my father,
Oh merciful lord
Please give me the imprisoned man,
The brave lansquenet, to marry.'
'You can not have this imprisoned man,
For he will have to die.
He has been sentenced by seven lords,
In far, foreign countries.'
The girl had two white loaves of bread baked,
With in them two sharp files.
She threw them into the high tower.
'Hey! my lansquenet, file yourself loose.'
He was filing many a night and day,
Many brave hours,
Until he had unlocked the tower.
Hey, one never saw the lansquenet lose heart,
Lansquenet lose heart.
She pulled him on two boots
With two sharp spurs.
She put him on her fathers grey horse.
'Lansquenet, do not give up,
Not give up.'
When he came halfway,
He looked back many times.
He thought of the high tower
But even more of the young girl.
Now I love all girls,
For the sake of one.
She has saved my life.
Ah, I wish I could be her servant,
Her servant!' |
