|
|
Hadewijch (midden 13e eeuw)
[1] AY, IN WELKEN SOE VERBAERT DIE TIJT
Hadewijch vraagt Minne, de goddelijke liefde, haar klacht te verhoren en haar nood te lenigen. Ze hunkert naar de Minne en staat geheel tot haar beschikking. Haar verlangen is aan de eisen van de Minne te voldoen en dan te sterven. Hadewijch ontleende de laatste regel van elke halfstrofe aan de Latijnse Maria-sequens 'Mariae praeconio', waarop ze haar lied dichtte.
Ay, in welken soe verbaert die tijt, En es in al die werelt wijt Dat mi gheven mach delijt, Dan: verus amor.
Ay minne, op trouwe (want ghi al sijt Miere zielen joye, miere herten vlijt), Ontfaermt der noet, siet ane den strijt; Hort cordis clamor!
Ay, wat ic mijn wee roepe ende claghe, Die minne doe met mi hare behaghe; Ic wille hare gheven alle mine daghe Laus et honor.
Ay, minne, ocht trouwe u oghe ansaghe! Want mi maect coene dat ics ghewaghe; Want mi ierst op uwe hoghe staghe Uwe traxit odor.
Ay, minne, ja ghi die niet en loghet: Want ghi mi tonet inder joghet Daer ic na quele, (want ghijt vermoghet), Sijt medicina.
Ay ja, minne, ghi die als zijt voghet, Gheeft mi om minne dies mi meest hoghet; Want ghi sijt moeder alre doghet, Vrouwe ende regina.
Ay, weerde minne, fine puere, Wan sidi ane hoe ic gheduere, Ende sijt in minen betteren suere Condimentum?
Ay, ic dole te swaer in davonuere. Mi sijn alle andere saken suere; Volghevet mi, minne, u hoghe natuere Sacramentum.
Ay, benic in vrome ocht in scade, Si al, minne, bi uwen rade: Uw slaghe sijn mi ghenoech ghenade Redemptori.
Ay, wadic ghewat, clemme ic op grade, Benic in honghere ochte in sade, Dat ic u, minne gnoech voldade, Unde mori. Amen. Amen. | |
|
Camerata Trajectina (artiest),
Pacxken van minnen: Middeleeuwse muziek uit de Nederlanden. GLO 6016
|
1992
|
|
1: 1 |
|
|
|