|
|
|
Een mevrouw blijft voortdurend hameren op WO II, dat er weinig te zingen viel aangezien ze kennelijk die hele oorlog aan een fietswiel met dynamo moest draaien om zo licht te krijgen/ te laten schijnen. De scholen / de school was bovendien steeds vol met Duitsers o.i.d., les werd er in ieder geval niet veel gegeven. Uiteindelijk is ze van mening dat haar ["onze"] generatie dankzij die oorlog niet zoveel gezongen heeft.
iemand zet in:
Bij de muur van 't oude kerkhof
stond een knaapje bleek en teer
.... z'n moeder
daar bij onze lieve heer
dan weer stilte. een mevrouw zet in, anderen vallen bij:
Iedere avond trok bij buurman een kwajongen aan de bel
Buurman werd er vreselijk boos om en hij dacht ik krijg jou wel
Dikwijls ging hij op de loer staan, eindelijk wist hij wie het deed
Toen sprak buurman bij zichzelve: morgen heb ik die deugniet beet
Toen sprak buurman bij zichzelve: morgen heb ik die deugniet beet.
Toen de jongen d'andere avond weer de bel te pakken had
Gooide buurman uit het venster knaapjelief met water nat
Druipend van het koude water is hij op de loop gegaan
En hij heeft het na die avond aan de bel nooit weer gedaan
En hij heeft het na die avond aan de bel nooit weer gedaan
[geklap]
"en verder weet ik het niet meer, nou dat soort liederen daar moet ik nou van huilen"
"aan de muur van het oude kerkhof, nou dat was ook zo'n smartlap"
'ja, een echte smartlap" | |
|
|
Opnames gemaakt in de Utrechtse wijken Lombok en Transvaal, 1998
|
|
1998
|
|
|
|
| Transcriptie en evt. annotatie/commentaar door veldwerker Marie van Dijk, 1999-2004 |
|
