|
|
|
1. Hij zwoegde dag in en dag uit op fabriek
Zijn geest was versuft en zijn lichaam was ziek
Thuis wacht de moeder, de vrouw van het gezin
Want buiten de vader bracht niemand iets in
Refrein :
Moeder niet huilen 't wordt beter misschien
Moeder ik kan er uw tranen niet zien
Ik heb nooit geweten en 't doet mij zo pijn
Dat 't loon na de arbeid zo bitter kan zijn
[strofe 2 t/m 6 overgenomen van los blad, geschreven door Anna van Gog-Dings]
2. Tot eens op een dag hem de werkbaas ontbood
Met tientallen van anderen ontslagen uit nood
Geen smeekbeden hielpen, de noodzaak was wreed
En thuis bracht die boodschap een wereld van leed
Refrein.
3. Zij hebben hem dan op zijn misdaad betrapt
Hij had uit een winkel twee broden gejat
Toen moeder de vrouw hem bezocht in zijn cel
Toen sprak hij wees sterk vrouw, de tijd gaat zo snel
Refrein
4. Nu leeft zij op kosten van het armen bestuur
Daar wacht zij gelaten op haar stervensuur
Haar kinderen die kijken naar haar niet meer om
En uren zit zij daar gelaten en stom
Refrein
5. Maar ach toen hij thuiskwam vond hij haar niet meer
De dood vond haar lichaam zo zwak en zo teer
Een kruis op het graf op de plaats waar zij lag
En snikkend zei hij haar voor het laatst haar gedag
Refrein
6. De eenzame zwerver gebroken door leed
Waardoor hij een ploeterend leven versleet
Aan het sombere graf zonk hij biddend neer
Mijn schat in de hemel daar zie ik je weer
Refrein. | |
|
|
Dames Dings: opnamebestand (Anna van Gog - Dings en Jeannette van der Putten - Dings)
|
|
[1991-1999]
|
|
|
|
|
|
