|
|
|
Alsmen nu vijf-en-vijftich schreef,
In Lauwe bouen duyst zes hondert,
Een Camenier een Moort bedreef,
[D]aer van dat jeder was verwondert,
[T]'was een seer cloecke, net en reen,
Maer moest wel he'n, een hert van steen.
Mevrouvve Triest, de Douagier,
[V]an den Baron van Eeckelsbeke,
[D]ie quam al in des doodts dangier,
[D]oor Petronelle van Tallebeke,
[D]ie van Maria-lierde was,
Een zeker trots een snoot ghebras.
Het fondament van dese Moort,
Was spruytende uyt dese reden,
S'had' over weynich daeghen g'hoort,
Dat sy uyt haeren dienst moest treden,
Hier uyt quam t'hert in zulck gheroer,
Dat sy haers Vrouwens doot doen swoer,
Met dit opset zoo staet zy op,
Tusschen den vieren en den vijfuen,
Sy neemt een mes met dullen cop,
Om haer Mevrouwe te af-lyuen:
Sijnd' in Salet by t'ledecant
Steeckt haer naer t'hert van alle cant.
Dees Camenier vertrack haer wat,
Meynde dat Moort al was gheropen,
Maer zoo Mevrouwe noch kloekich was,
Heeft naer de veynsteren ghecropen;
Daer uyt heeft sy gheroepen moort,
Dat sommighe lien hebben ghehoort.
Naer dit sy comt met t'mes weerom,
Schiet aen Mevrouw, als een vailande,
Mevrouw' die vattet mes wel vrom,
[M]aer sy, sy trackt haer door den handt,
[E]n teghen t'smeeken en ghebeen
Heeft haer Mevrouwens Keel door sneen.
Mevrouw nu ghequest zoo fel
Sy hadt ghelijck nu al ten buyte:
Eenich ghebueren belden wel,
Maer sy, sy keeck ter venster uytte,
So dat het volck van daer ontrent
Va[n] haer ontfinck contentement.
En als Mevrouwe nu was doot
Sy dachte, wat sy voorts sou maken,
Sy naeyt haer met een haeste groote,
Al in een zeer groot slaep-laecken,
En heeft haer uyt Salet ghesleept
En heel den trap met bloet bestreept.
Haer hebbende ouer de plaets,
S'heeft haer in den Mes-put ghesmeten.
Daer wast dats haer tracteerde laets,
Gheheel en gans naer haer vermeten,
Wat stroot ende wat vuylicheyt
Heeft sy op't doot lichaem ghespreyt.
Sy heeft naer dese Moort ghedaen,
Veel dyeuery naer haer behaeghen,
t'Ghen' dat haer t'zinne quem te staen
Heeft sy op tijt zien uyt te draeghen,
Sy hadde daer-toe goede moet
Want s'had' meer als drye daeghen goet.
Naer dese daeghen heeft zy vast
De Vrienden som daer van ghesproken,
Dat sy by nacht zijn aenghetast,
Door vremde Masschers in ghebroken,
Dat sy Mevrouw' ha'en wech gheleedt
En haer verblint ha'en met een cleedt.
Maer dit gheseg, en scheen niet waer,
Om eenich different van spreken,
Soo dat sy weynich tijt daer-naer
In Vanghenisse wiert ghesteken,
Den halsbanck door zijn onghemack
Die de dat sy wel anders sprack.
Sy sey: dat sy een Man was me
Noemende d'ander wie zy waeren,
Zoo dat ghesloten wiert de Ste
Op dat zy mochten openbaren:
Naer sluyten van drye daeghen ziet
Men wiert het minst ghewaere niet.
De Wet hier me, noch niet te vreen
Naer besoigneren van vijf weken,
Die is by haer weer comen treen,
In halsbanck wert sy weer ghesteken:
Sy seyt: ghedaen t'hebben alleen,
Dat nochtans teghen reden scheen.
De Wet, gheroert door dien termijn,
Oordeelden haer naer corte tijden,
Dat zy daer moest gheratbraecht zijn:
Datmen haer Keel oock moest af-ghesnijden,
Dats op een Hurde inde Stadt
Ghesleept moest zijn, en oock naert Radt.
Dit Recht was op de Coren-merct
Tot Ghendt, een ure voor den eenen:
Den eersten slach had' sy op t'hert,
En acht op arms ende beenen:
En creech door haere Keel een sne
Daer-naer ghesleept naer Meulesté.
Lof, sy Stierfcloeck met goet berouw
Voor haere sonden groot-mis-dadigh,
Meysen ende Knecht zijt toch ghetrouw,
Ane Meester ende Vrouw ghestaedich,
Soo sult ghy doen naer Paulus leer
En oock behaeghen Godt den Heer.
| |
|
|
Tot goet onderwijs [naamspreuk?] (auteur?),
Een waerachtich nieuw Liedeken Van een jonghe Dochter die d'Edel Mevrouwe Baronesse van Eeckelsbeke, heeft Vermoort, in haer Huys, de welcke was dienende als Cameriere, binnen de Stadt van Ghendt, op den 20. Januarij. 1655. ende wordt ghejusticiert den derden Maert
|
|
1655
|
| Gent UB: G 1343 |
| plano |
|
| Transcriptie van liedtekst, naar scans, diplomatisch. Door Maartje De Wilde. |
|
