|
|
|
LIEDEKEN Franciscus vermaent zy-selven tot alle Deught.
I. Cleyn, oodtmoedigh, soet, en stille,
Mijn ziel houdt u toch altijdt:
Gaet het niet naer uwen wille,
Wort ghy veel veracht, benydt,
En daer-toe bespot, bestreden,
Van veel ghehaet;
Dunckt dat Godt niet sonder reden
Dit toe en laet.
II.
Wilt u nerghens in turbeeren,
Noch verliesen oyt den moet,
Maer terstont tot Godt u keeren
Als tot uwen oorspronck soet,
Die sijn Liefste dus comt proeven
Hier in den tijdt
Daerom wilt u niet bedroeven
Maer vrom'lijck strydt.
III.
Al zydy in tribulatie,
Dorre, verduystert, desolaet,
En dunckt niet dat u Godts gratie
Daerom eenighsints verlaet.
Jae al schynt uw' hert bevrosen
Ende verkauwt,
Godt die heeft u uyt-verkosen,
Op hem betrauwt.
IV.
Soo sal haestelijck verdwynen
Alle duysterheyt en smert;
Als Godts licht beghint te schynen
In het midden van u hert,
Dan sullen de deughden groeyen
Suyver en reyn;
Die den Gheest Godts sal besproeyen
Alle-ghemeyn.
V.
Weest altijdt simpel, ghelaeten,
En ghebonden aen Godts wil;
Doet goet aen die u haeten,
Hoort, siet, swyght, maeckt gheen gheschil.
Neemt u toe-vlucht t'allen stonde
Tot 't heyligh Cruys:
Sluyt u daer in JESUS Wonden,
Als in een Cluys.
VI.
In Godts open Hert ghepresen,
Stelt u woon-plaets ende rust:
Laet u meyningh' suyver wesen,
Soeckt gheen eyghen baet, noch lust:
In Godts wil wilt u vermaecken,
En met oodtmoet;
Soo suldy den Heere smaecken,
Want hy is soet.
VII.
Al uw' crachten ende sinnen,
Keert tot Godt sonder verdriet:
Luystert nauwe en hoort van binnen,
Wat Godts Liefde u ghebiedt.
Den reuck sijnder speceryen
Na-volght met vlijt
Soo suldy blymoedich stryen
In allen tyt.
VIII.
Naer de deught wilt altyt haecken,
En naer ?t gheen u tot Godt leyt;
Wilt oock dêes-ghelijcks versaecken
Al wat u van Godt af-scheyt
En rust op gheen creatueren
Wie dat zy sijn;
VVant ghy soudt daer naer besueren
Met swaere pijn.
IX.
Sachtmoedich en puer van gronde
Blijft altyt met Godt vereent:
Nimmermeer spreeckt met den monde,
'T gheen u herte niet en meent.
In het midden vande menschen
Vvoont ghelijck alleen
Dient Godt naer sijne wenschen
In groot en cleen.
| |
|
|
Mechelen, Lucas van?] (auteur),
DEN SERAPHYNSCHEN NACHTEGAEL, Singhende Godts Lof, ende aen-wysende den Wegh tot de hooghste Volmaecktheyt, IN DEN H. ENDE SERAPHYNSCHEN VADER FRANCISCUS, Door het Verhael van sijn Wonder-baer Leven. Ghedeelt in Vier Deelen. I. In sijn wereltlick Leven, als in den NACHT. II. In sijn Bekeeringhe, als in den DAGHRAET. III. In sijn opperste Volmaecktheyt, als in den MIDDAGH. IV. In sijn lyden, dorrigheyt, &e. [!] ende overvloedigheyt, als in WINTER en SOMER.
|
|
1684
|
| Gent UB: BL 2034/35 |
| p15 |
|
| Transcriptie van liedtekst, naar microfilm, diplomatisch. Door Maartje De Wilde. |
|
