Home     Grasduinen     Over     Zoektips     FAQs     Disclaimer     Meertens Instituut         english

Nederlandse Liederenbank


1.
Maeghdekens die noch onghehout,
Sijdt inde werelt onberaden,
Siet toe dat ghy niet licht en trout,
Ende oock niet tot uwer schaden
De maeghden croon sou u ontgaen,
Daerom soo laet de werelt staen.

2.
Wildy hooren na 's werelts praet,
En sult niet cunnen resolveren:
Maer hoort toch eens na Jesus raet,
Die sal u in sijn wet fonderen:
Want hy is ons selfs voor ghegaen,
Wijst u de ware rechte baen.

3.
Waerom sijdy soo seer ontstelt,
Ende onghestadigh van sinnen?
Doet u selven wat ghewelt,
Sult ghewaer worden het ghewinne:
Al is uwe beginsel cleyn,
Ghy sijdt deelachtigh van't ghemeyn.

4.
Wel aen dan alle maeghden wijs,
En eenen wenck van Godt ghenieten,
Maeckt u van't slibberachtigh ijs,
Godts grati die sal in u vlieten,
Steunt op Godts woordt en weest getrou,
Hy sal oock selfs vechten voor ou.

5.
Voorwaer die vatten can dit woort,
Tast toe t'is ieder niet ghegheven,
En gaet altijdt in deughden voort,
Godts gratie sal u leeren leven
De Maeghden sijn altijdt bevrijt,
Cunnen letten op Godt altijt.

6.
Dat dit aen veel is onbekent,
'Tis door fout van considerati,
Sijn van de werelt niet ghespent,
Nemen niet waer Godts soete grati:
Leven gheduerigh in natuer,
Dat naer den gheest is valt hun suer.

7.
Laet ons dan gaen beginnen hier
Eer dat den tijdt ons gaet begeven,
Godt sal u door het minne vier
Sijn rijck gheven oock in dit leven:
Strijden en lijden is de baen,
Daer wy door sullen binnen gaen.

DEN VROLYCKEN OP-GANCK DER ZIELE IN GODT, OFT Gheestelijcke Liedekens, Waer in ghethoont wordt, hoe een Godt-soeckende Ziele sal door het af-gaen ende verlaten der Creaturen komen tot de blijde vereeninghe van haeren Beminden, Toe-ghe-eygent Aen alle Beggijntjens en Gheestelijcke Dochters, de welcke nae die Goddelijcke vereeninghe uytter herten trachten, Ghemaeckt door Suster M.V.P.
1649
Antwerpen, Stadsbibliotheek: F 62350 [C2-551i]
p40

Transcriptie van liedtekst, naar kopie, diplomatisch. Door Maartje De Wilde.