Nederlandse Liederenbank


Het was een proper knechtken reyn En die sou gaen ten Bossche, Daer vant hy een Meysken cleyn Die sach wat na tlossche, Een Meysken waert soo ick u sey Sy wprt ghevrijt om een crauwey Daer sy ghinck op de laye, Lijsken en heeft niet lang ghelet Maer sey terstont comt, gaen wy met Dat ons God bey beraeye. Als Lijsken had gheraeyt haer hout, Naer huys stack zij haer deure, Maer trouwen desen vrijer stout Volchde op Lijskens speure, Cort aen haer hielen, al scheent abuys, Tot recht voor haerder vrouwen huys Twas Lijsken een goet behaghen Haer vrouwe die heeftse van verre begreyst Nochtans heeft Lijsken om thaer ghepeyst En den vryer int huys ghedraghen. Lijsken die leyen om haer gherieff Wat rouwelijck in een cave Dit wijff die riep quansuijs een dieff En quam die trappe ave Sy hadde ghemerckt Lijskens bedrijff Want twas een out doortrocken wijff Sy sprack tot Lijsken met liste Haest u doch rasch, oft ickt vergaet Ghy moet my helpen draghen opt straet Ick wil vercoopen dees kiste. Dit vryerken was zeer qualijck te vreen Dat hy soo quam ten brande De kiste brack hem by na de leen Noch vreesde hy voort voor schande Al was hy noch soo elen greyn Hy was der kisten Casteleyn Hy en dorst een woordt niet kicken Hy hadt seer quaet den armen cornuyt Want wat hy de hy en cost niet uyt Van vreesen moest hy ontstricken. De caeffkiste es op strate ghebrocht Een vrouken met lichten sinne Die heeft die oude cave ghecocht Al met den vryer daer inne. Dees vrou die haeste haer metter spoet Om thuys te voeren dat docht haer goet, Maer sy was soo seer verlaeyen Haer vrou die sprack, ick wil nu dat Ghy haer sult helpen trecken wat, En Lijsken die deet met staeyen. Die vrou die cruyde, Lijsken die track Al hevet haer wat verdroten De vryer door trammelen by na brack Sijn beenen, sijn knuysen, sijn coten Tot dat hy quam, met herten coen Daermen de kiste open sou doen Hy practiseerde te deghe Het was wat doncker inder nacht Hy spranck daer uyt met grooter cracht En liep soo voort eweghe. Die vrou dit siende, die wert bevreest Och Lijsken waer selen wy blijven, Och, och, sey Lijsken het is eenen gheest Wat sal ick toch nu bedrijven, Den vrijer vervloogh door zijn opset En dit behaechde Lisken seer net Sy liep met corten verhale, Naer huys daer sy haer vrouwe vant, En wou haer thoonen groot samblant Maer Lijsken die creech haer male. Neemt danckelijck, Prince, dit slecht bediet Dat begheirt Faes op elcken, Al is tRefereyn gheworden een liet Hy en wilt gheen duyven meer melcken, Al is hy slecht in zijn opstel, Rhetorica behaecht hem wel Hy wilt haer noch vercieren, Hy wilt noch wesen met haer verheucht Door Tcoerenbloemken Jeucht sticht Vreucht Ghy edel Violieren.

Spelen van sinne waer inne alle oirboirlijcke ende eerlijcke handwercken ghepresen ende verhaelt worden/ tot grooter stichtinghe ende onderwijsinghe van eenen yeghelijcken van wat staten hy is. Ghespeelt met Octroy der Co. Ma. binnen de stadt van Antwerpen op Thaech-spel naer Dlandt-Juweel/ by die vier Cameren van Rhetorijcke die hen daer ghepresenteert hebben den vierentwintichsten dach Augusti int Jaer ons Heeren 1561. Op de Questie: VVelck handtvverck, oirboirlijcste is van doene, En eerlijcste, nochtans seer cleyn gheacht?
1562
Amsterdam KNAW: G 802
fo2r

Overgetypt door S. van Diejen: niet gecontroleerd