|
|
|
Ich klage mich siere, ich armes wyf kratze
myn stoltzen lyf Die floe doynt mich byssen
myn gewant doyn ich zu ryssen wüst ich dar
vür eyn vrünt, der myrs verdryüen kündt,
[2] Dae geüe ich alles vmb myn man ligt wie
eyn stüm hylft myr geyn floe eynstucken,
fliest nachtz yn synen schuhen, [recht wie eyn]
vulles swyn hat ym gedain der wyn,
[3] Och got wie sall ich halden hüys myn man
der leift ym süyß, kompt [zo] der mythernacht
heym hyncken, der wyn doet vys ym styncken,
dar zu stynck ym das müyll im bett
dae ist hy füyll
[4] Geyne freud ich van eime hayn, dat macht
syn wyne gayn, dar zu syn groysses follen,
liege ich vff eyner zynnen und fiele yn Reyn
hynaff were um myr eyn groysse freudt
[5] Sterv hy vor Collen hyn so wulde ich mynen syn
zo eynem jongen setzen, der myr des leytz
ergetze der myr die floe verdryff syn
eygen ich blyff
[dipl. ed. T. Brüggemann]
1. 'Ik beklaag mij zeer! Ik, arme vrouw, krab mijn gevulde lijf. Die vlo heeft mij gebeten! Ik heb mijn kleren gescheurd. O, had ik maar een vriend, die de vlo verdrijven kon!'
2. 'Ik zou er alles voor over hebben. Mijn man ligt als een stomme (zwijger). Hij helpt me geen enkele vlo doodslaan. Hij neemt 's nachts de benen. Net als een vet varken doet hij zich te goed aan wijn.
3. 'O God! Hoe zal ik tekeer gaan! Mijn man, die houdt van zoet. Hij komt tegen middernacht binnen gestrompeld, stinkend naar wijn. Hij stinkt uit zijn mond, wanneer hij zich in bed laat vallen, de viezerik.'
4. Geen enkele vreugd beleef ik aan hem. Niets houdt hem van de wijn. Ik lig te wachten op zijn grootste stommiteit, bovenop een kanteel. Mijn vreugde zou groot zijn, als hij in de Rijn zou vallen.'
5. 'Mocht hij voor Collen [Keulen] sterven, dan wil ik mijn zinnen op een nieuwe vriend zetten, die mijn leed verzacht en de vlo verdrijft. Bij hem zal ik blijven.
[parafr. vert. T. Brüggemann] | |
|
|
Liedboek van Kathryn van Hatzfelt
|
|
1530-1540
|
| Berlijn, Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz, ms. germ. 4o 1480 (olim Cheltenham, Ms. Phill. 9649) |
| f23r |
|
|
|
