|
|
|
Wulde got dat idt geschege zu diesem nüwen jair
das mich myn schones lieff anesiege myt
yeren augen klare, ere angesicht erfreüwet mich,
dar zü ere früntlich laichen, es gesche wes
geschiehen sall, sy kan waile früntlich machen
[2] Nw halt dich stede und vast, das wyll ich
van dyr haben, off eyner qweme, dich
dar vmb bede, kere dich nyet an syn sagen,
Ich wyll mich leytz ergetzen aber hy sall
waile weder komen, es geschie, wes ge //
schiene sall, das hayn ich wail vernomen
[3] Ade ade zu güder nacht, wyr tzwey wyr
moissen scheyden, wanne füyr und strüe
by eynanderen liget balde das ys verbrennet,
Fair hyn fair hyn die straeß ist weydt,
fair yn frembden landen, sulcher boilschafft
darff ich neyt, die mich brenget zo schanden
[dipl. ed. T. Brüggemann]
1. 'Als God wil dat het in het nieuwe jaar geschiedt, dat ik mijn mooie vriendin zie met haar heldere ogen. Haar gezicht verblijdt mij, als ook haar vriendelijk lachen. Wat komt dat komt. Zij kan zo aardig zijn.'
2. 'Houd je "stede en vast" (standvastig en sterk), dat wil ik van je hebben. Als iemand komt, die je er ook om zou bidden, luister dan niet naar hem! Ik wil me behoeden voor leed, maar hij zal na een poosje weerkomen. Wat komt, dat komt, dat heb ik wel begrepen.'
3. 'Adieu, adieu, en goede nacht. Wij tweeën, we moeten scheiden. Wanneer vuur en stro bijeen liggen, dan is het snel verbrand. Ga weg, ga weg, de straat is lang, ga naar een vreemd land. Een dergelijke minnaar moet ik niet, die brengt alleen maar schande!'
[parafr. vert. T. Brüggemann] | |
|
|
Liedboek van Kathryn van Hatzfelt
|
|
1530-1540
|
| Berlijn, Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz, ms. germ. 4o 1480 (olim Cheltenham, Ms. Phill. 9649) |
| f13r |
|
|
|
