Nederlandse Liederenbank


Een wijf van reinen zeden Vulmaect van allen leden Hovesch ende vroet Die heift mi ghebeiden In ghestadicheiden Te vougene hertze ende moet Quaet aeste es al ontspoet Doe seidic werde vrouwe Ghestadich ende ghetrauwe So willic emmer zijn Up dat ic trauwe gelauwe Nu blivic in den rauwe Men doet mi geene anscijn Verlangen doet mi pijn Dat wijf van herten reine Die sprac die minne es cleine Die verlangen doet Mindi anders geine So blijft met haer ghemeine Gheift u in haer behoet Quaet aeste es al onspoet Vrauwe in caent gelaten Als soudser mi omme haten So heift de hertze mijn Ic truere boven maten Ic claghe en mach mi baten Niet een vingerlijn Verlangen doet mi pijn Si sprac ghi sult u houden Vroilic ende verbouden Inder minnen gloet Al souddi u bescouden Ne latet niet vercouden Na tzuere comet tzoet Quaet aeste es al ontspoet Doe andwordic hare Bi den goeden jare Ic ben een arem swijn So waer ic henen vare In werde niet geware [20ra] An haer alsulken fijn Verlangen doet mi pijn Hi sprac die wil becliven In te minnene wiven Die wachte na de vloet Ende doe sijn sceipkin driven Laettijt te lange bliven En doet hem nummer goet Quaet aeste es al ontspoet Nu laet ons wachten alle Als ons de tijt gevalle So wilwi wacker zijn Dat men ons niet vergalle Die tpaert heift binden stalle Verware sijn slotelkijn Verlangen doet mi pijn

Gruuthuse-handschrift
1390 - 1400
Koolkerke (thans Den Haag)
f19v

Johan Oosterman en Corrie de Haan, naar Heeroma 1966 en bron, diplomatisch.