|
|
|
Dit is een suverlijc gheestelijc lyedekijn.
1 Droch werelt, my gruwelt voer dijn weesen!
Waer sijn si nu, die roesen
Die ghenesen niet en conden?
Si sijn te mael verslonden,
Des droevich ic my.
Si sijn temael etcetera.
2 Wij moeten al ter selver straten;
Consten wi ons ghesaten
Na maten ter lengheden,
Die wech is wijt ende enge,
Seer wonderlijc.
Die wech is wijt etcetera.
3 Het waer wel tijt dat ons bedochten,
Ende also wijselijc [xxxvii/50r] vrochten,
Na reden ons levens.
Hi coemt, die ons sel gheven
Een ewich loen.
Hi coemt etcetera.
4 Van werken ende van allen woerden,
Och, dat strenghen oerdel,
Des oerdels ic ducht, ic beve, Ic ween,
icsuchte voer sulken noot!
Och dat strenghen oerdel etcetera.
5 Maria, Moeder ende Maghet reyne,
Ghi sijt, dien ic meyne op trouwe:
Maria, Moeder, scouwe,
Mijns hartenleyt verdrijf.
Maria, Moeder etcetera.
6 Ghi sijt een uutvercoren Waerde
Hemelrijcs ende aerde,
Te waerde, tevromen,
Want Cristuswoude comen
Tot Uwen borst.
(1) Droch werelt, my gruwelt etcetera. | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f49v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
