|
|
|
Dit lyedekijn gaet op die wijse: 'Ter Maes al opten Ryn, daer woent een Joncfroukijn fijn'. Maer men sel die woerden vanden lestenreghel wat langhe in die mont houden ende draeyen, want men moet den dutsen altijt wat toegheven van allen lyedekens, dat een mer ende dat andermin, alsmen wel tedeghen sijnghen sal; anders en ist niet veeltswaerts, den sanghe!
1 Claer, luchtich, hoech gheboren,
Vrij edel Keyserin,
Van God soe hoech vercoren,
Een Hemels Coningin;
Ende alder enghelen Vrouwe
Een Vrou van al aertrijc,
Op U set ic myn trouwe,
O schoene Maghet sonder ghelijcke, ghelijcke
en ghelijcke.
2 Aeen U roep ic ghenaden,
Wilt mijn voerspreecster sijn:
Bidt doch voer mijn misdaden
U lieve Kijndekijn.
Mijn wenen ende kaermen
Verhoort tot deser tijt;
Wilt my, Maria, ontfermen,
Want Ghij ghenadich sijt, ghenadich ende ghenadich sijt.
3 Ten is gheweest op aerden,
Nu noch tot gheenre ure,
Een Vrou van sulkee waerden,
Soe edel ende puer,
Soe schoen ende suverlijcke,
Van leden wel gheset,
Soet ende ghenoechtelijc
Ende reyn, suver van allen smette.
4 [vii/25r] Hoe wel machmen U noemen
Een lely wit te sijn;
Een bloem alre bloemen
Van verwen schoon ende fijn;
Van roeken lustelijcke
Boven die balsaem goet;
Gheen mirre des ghelijcke
En mach ruken alsoe soete, alsoe soete en also soete.
5 Een paradijs vol lusten
Ende een besloten hof,
Daer Godt in woude rusten:
Wie soude U edel lof
Te vollen moeghen prijsen?
O suver Maghet reyne,
O Doer des paradijsen,
Ende gheteykende Fonteyne, Fonteyne en Fonteyne.
6 Roose root, sonder doorn,
Goutbloeme suverlijc,
Mij helpt dat ic mach hooren
U prijsen lustelijck.
Mijn hert ende al mijn sinnen
Verblijden hem daer of,
Als ic uut rechter minnen
Voersettende sal Hor lof, Haer lof en Haer lof.
7 In U ghenadicheden
Set ic eer ende guet,
Siel ende lijf oeck mede
In Uwer minnen soet.
Al dat my is ghebleven
Van Godt hier op aertrijck,
Wil ic U al opgheven,
O Maghet reyn en suverlijke, suverlijke en suverlijke.
8 Nu laet my niet verloren,
O Hemelsche Coningin!
Want ic U heb vercoren
Te sijn myn Troosterin.
Mit U barmherticheyden
Soe wilt my bliven bij,
[25v] Laet my niet van U scheyden,
Noch en scheydt Dij niet van my, van my en van my.
Soe wiltmy bliven
9 Als my bestaet aen te vechten
Die wrede, bitter doot,
Helpt my den strijt dan slechten
In dier grooter noot.
Wilt dan van my verdriven
Des viants listicheit!
O, Bloem van allen wiven,
Brenct my totter ewygher salicheiden, salicheiden.
Des
10 Katherina is gheheten
Dit oversoete liet.
Ysbrandus, suldi weeten,
Heeft dus haer naem bediet.
God gon hem beyd te samen
Te comen uut dit ellende,
Mit sielen ende lichaem,
Daert vroechden is sonder eyde, sonder eynde.
(1) Claer luchtich ho | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f24v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
