|
|
|
Uit het Antwerps liedboek (1544)
[21] TANDERNAKEN OP DEN RIJN
De zanger luisterde eens een gesprek van twee vriendinnen af. Het ene meisje zat te snikken, omdat haar moeder haar de omgang met haar minnaar had verboden. Het andere meisje probeert haar te troosten. Als dat niet lukt, vertelt ze een droevig geheim: zijzelf heeft niet naar haar moeder geluisterd en is nu dus zwanger. Dat blijkt inderdaad een troostvolle gedachte! `Pas dus maar op', waarschuwt de vriendin. Maar of dat helpt? De minnaar - de luistervink - komt te voorschijn en het meisje straalt.
Een oudt liedeken
Tandernaken, al op den Rijn
daer vant ic twee maechdekens spelen gaen.
Die eene dochte mi, aen haer aenschyn
haer ooghen waren met tranen ombevaen.
'Nu segt mi, lieve ghespele goet
hoe sweert u herte, hoe truert uwen moet
waer om ist, dat woudys mi maken vroet?'
'Ic en cans u niet gesagen
tis die moeder diet mi doet
si wil mijn boel veriagen, veriagen.'
'Och lieve ghespele, daer en leyt niet an
den mey die sal noch bloeyen
so wie zijn liefken niet spreken en can
die minne mach hem niet vermoeyen.'
'Och, lieve ghespeelken, dats quaet sanck
den mey te verbeyden valt mi te lanc
het soude mi maken van sinnen also cranc
ic soude van rouwe sterven.
Ic en weets mijnder moeder geenen danc
si wil mijn boel verderven, verderven.'
'Och, lieve ghespele, daer en leyt niet an
nu schict u herteken al in vreden.'
'Mijn moeder plach te spinnen, des en doet si niet
den tijt en is niet lange gheleden
nu schelt si mi hier, nu vloect si mi daer
mijn boelken en dorf niet comen naer
daer om is mijn herteken dus swaer
ist wonder dat ic truere?
Ende ic en mach niet gaen van haer
ter veynster, noch ter duere, noch ter duere.'
'Och, lieve ghespele, dat waer wel quaet
wilt sulker tale begheven
hadde ic ghedaen mijns moeders raet
ic waer wel maecht ghebleven.
Nu hebbe ic sinen wille ghedaen
mijn buycxken is mi opghegaen
ende nu so is hi mi ontgaen
ende gaet elwaerts spelen.
Des moet ic laten so menighen traen
ic en cans u niet gehelen, gehelen.'
'Ghespele, wel lieve ghespele goet
en sidy dan gheen maecht?'
'Och neen ic, lieve ghespele goet
ende dat si ons heer God gheclaecht.'
'God danck, dat ic noch maghet si
spiegelt u, lieve gespeelken, aen mi
ende wacht u, oft ghi en zijt niet vrij
ten sal u niet berouwen
coemt hem nemmermeer niet na bi
oft ghi wort gheloont met trouwen, met trouwen.'
'Ghespele, hi seyt dat hi mi mint.'
'Dis minne plach mi te lieghen
en ghelooft die clappaerts niet en twint
si staen al na bedrieghen.'
Doen loech si nen groten schach
dat was die maghet die op mi sach.
Ic boot haer minnelic goeden dach
ic groetese hoghelike.
God gheve dat icse vinden mach
bi mi, in hemelrijcke, in hemelrijcke! | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Pacxken van minnen: Middeleeuwse muziek uit de Nederlanden. GLO 6016
|
|
1992
|
|
| 1: 21 |
|
|
|
