|
|
|
Lied uit het Gruuthuse manuscript (Brugge, ca. 1400)
[10] SCEIDEN, ONVERWINLIC LEIT
Aanklacht tegen de scheiding van de geliefde. Van je lief gescheiden worden is erg, maar gescheiden zijn is nog erger. Hoe langer het duurt, hoe erger de pijn wordt. Alleen de hoop op hereniging doet me nog voortleven.
Sceiden, onverwinlic leit,
Onvruechdelijc es dijn beghin,
Dat nemic waerlic up mijn heit:
Ten brinct gheen dinc meer lidens in.
Sceiden, du dwinx herte ende zin.
So langher tijt, so meer verdriet,
Sceiden, du ne ghenouchs mi niet.
So liever lief, so liever paer,
So meer verdriets den hertzen zi
Int sceiden hets een ure en jaer,
Solanc someer verdriets nu mi,
En hooptic niet om comen bi,
Mijns lijfs gheduer waer als .i. riet;
Sceiden, dune ghenouchs mi niet.
Al es beghin des sceidens zuer,
Tlanghe merren en es niet zoet;
So langher dat de tijt gheduer
Te meer verlanghens in den moet.
Sceyden, nye en waerstu goet,
Noch nie en es heil van di ghesciet;
Sceiden, dune ghenouchs mi niet.
Als ic of sciet mi was so wee,
Mine dede nie dinc so grote pijn;
Nu pijnt mi .M. waerven mee
Dat ic so langhe van haer moet zijn.
So sere verlanct der hertzen mijn,
In weet niet wes mi es ghesciet;
Sceiden, dune ghenouchs mi niet.
Hope, nu hebt mijns levens danc,
Vor alle dinc ghi mi verhuecht;
Al dinct mi tmerren wesen lanc,
In dinen troost vindic ghenuecht.
Ic biddu God mi zaen bewuecht,
Bi haer, daer ic mijn hertze liet;
Sceiden, dune ghenouchs mi niet. | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Pacxken van minnen: Middeleeuwse muziek uit de Nederlanden. GLO 6016
|
|
1992
|
|
| 1: 10 |
|
|
|
