|
|
|
1. In 't verre Transvaal, Zuid Afrikaanse land
Is een bloedige strijd voor de vrijheid aan brand* *ontbrand?
Voor 't redeloos zoeken, het heilige plek
Ben ik veel liever dood, als een engelse knecht
2. Ook jeugdige knapen, die melden zich aan
Om mee met die dapperen ten strijde te gaan
't Zijn allemaal jongens van 't echt boerenbloed
Met fonkelende ogen, heldhaftige moed
3. Och vader, ik smeek 't u, vervul toch mijn wens
Neem mij mee naar 't leger, neem mij mee naar de grens
Gij leerde mij schieten en richten 't geweer
Gij leerde mij kennen, mijn trots, mijn eer
4. Ach Pieter gij zijt nauwelijks dertien jaar
Uw moeder die vreest voor haar lievelings gevaar
Wie zal haar beschermen, als ze thuis blijft alleen
Uw broeders zijn allen naar 't slagveld al heen
5. Ach vader niet meegaan is voor mij een kruis
Zus Antje blijft immers bij moeder te huis
Gij weet hoe zij zucht, van smart en verdriet
Als gij thuis blijft weren de zwarten zich niet
6. In de ogen van vader daar fonkelt een traan
Haal aanstonds uw paardje en laat ons dan gaan
Zeg moeder en zusje en allen vaarwel
Het afscheid moet kalm zijn, kloekmoedig en snel
7. Reeds lag onze Pieter in moederliefs arm
Zij geeft hem een afscheidskus teder en warm
Zus Antje die steekt hem een veer op zijn hoed
En zegt lieve Pieter en mik nu maar goed
8. Het was op een eiland, op een schemerige dag
Daar woedde een hevige bloedige slag
Wel vierduizend Britten bestormden het strand
Een handjevol boeren, die hielden daar stand
9. De strijd is gedaan op 't bloedige veld
Daar lag menig Brits en ook boerenheld
Een Engels kapitein die de ronde daar doet
Zoekt of hij niet een zijner vrienden ontmoet
10. Wat zag men daar ginds in die golvenschaar
Een man met een sneeuwwitte baard en ook haar
Een reus van gestalte, een echte germaan
Een held die zo menig, geslacht heeft doorstaan
11. Zijn borst is doorstoken en hij ademt zwaar
Zijn oog dat dwaalt zoekend, nu hier en dan daar
Terwijl dan de vreemdeling zich over hem buigt
Spreekt hij zuchtend een woord, dat ziel en hart doortijgt
12. Met mij is 't gedaan, 't is geen hulp die ik vraag
Ik sterf voor de vrijheid en dat doe ik graag
Maar er is nog een kind, dat strijdt als een man
Ach breng het eens hier, indien het nog kan
13. Een klein endje verder lag Pieter reeds dood
Met vader getroffen door 't moordende lood
In zijn arm het geweer, zijn trots en zijn eer
Maar in zijn patroontas, geen kogeltje meer
14. Hij neemt Pieter op, zo koud en zo bleek
Zodat hem het harte van smart haast doorbreekt
En naast hem daar lag de sierlijke hoed
De veer van zus Antje bevlekt met zijn bloed
15. Nu Pieter gij wildet, van mij niet af
Nu rusten wij samen in 't zelfde graf
En zolang als god en de wereld bestaat
Zal hij zeker zegenen zijn Transvaalse staat
| |
|
|
Dames Dings: opnamebestand (Anna van Gog - Dings en Jeannette van der Putten - Dings)
|
|
[1991-1999]
|
|
|
|
|
|
