|
|
|
Als nu de Spaensche Vloot door Gods stercke handt verstroyt ende
vergaen was, ende de Prince van Parme met sijn schepen niet inde
zee comen en conde, soo heeft hy Bergen op Zoom belegert,
meenende de stadt lichtelick te krijgen: Maer also hy met schanden
daer af is getrocken, so hebben dese Landen weder wat rusts
ghecregen. Ende corts daer naer heeft God de Heere sijn Kercke
weder beginnen uyt te breyden ende te segenen, also hier nae
volcht.
Een nyeu Liedeken vant innemen van Breeda,
Nae de wijse vanden lxviij. Psalm: Staet op Heer toont u onvertsaecht.
Weest nu verheucht ende verblijt,
Loeft God met vreucht ghebenedijt
Prijst zijnen Naem verheven:
Die nu int Jaer tneghentich siet,
Tot Breda wonderlick gheschiet
Victory heeft ghegheven,
Sulcx niet gheschiet in menich Jaer,
Eenen aenslach soo wonderbaer,
Sonder veel bloets vergieten,
t'Huys van Nassou, dat Edel bloet,
Ons seer ghetrou, met lijf en goet,
Liet hem sulcx niet verdrieten.
Graef Mauritz met een cloeck verstant,
Een jonger Vorst, vroom en vailliant,
Heeft dit feit wel begonnen,
Deur goeden raet hem aenghedient,
Van een Turf-schipper, als goet vrient,
Van Willem Jacobs versonnen,
Die t'Vaderlant was toeghedaen,
Soo ghy sult hooren deur t'vermaen,
Hoe hy dat heeft besteken,
t'Was den Turf-schipper vant Casteel
Binnen Breda dat schoon Juweel,
Weert een Romeyn gheleken.
Zijn schip was listich toebereyt,
Den Turf daer looslick opgheleyt,
Onder vol trou Soldaten,
Ontrent t'seventich mannen stout
Die met perijckel menichfout
Vijf nachten int schip saten,
Den derden Meert t'was Saterdach,
Voor noen, dat hy noch buyten lach,
Corts na middach wilt hooren,
Quam t'schip int Casteel binnen siet:
Verwachten blijschap oft verdriet,
Van beyts quam hen te voren.
Van Heusden, Worcum, Loevesteyn,
End' oock van Sevenberghen reyn,
Was dit Crijchsvolck ghenomen,
Om te volbrenghen den aenslach,
Nu inde Meert den derden dach,
Grootlicx tot onser vromen:
Den Turf wert van het schip ghehaelt,
Den aenslach was byna ghefaelt,
Den schipper seer vailliandich,
Sprack totten ghenen die hem droech,
t'Avont hebben sy Turf ghenoech,
t'Was een Jonckman verstandich.
Die draghers waren half ghestoort
Want sy wouden noch draghen voort
Sy sochten ghelt om drincken,
Om dat by Vastelavont was,
Den schipper langde uut zijn tas,
Drinckgelt om hen te schincken,
Capiteyn Argir met verstant,
Capiteyn Lambert seer vailliant,
Noch een Vendrich vercoren,
Twee Luytenants hielden me an,
Dees vijf waren daer hoofden van,
Om t'Crijchsvolck te gaen voren.
Deur hoesten ende niesen swaer
Wertmen henlie bycans ghewaer,
Conden hen niet bestieren,
Des schippers knecht als een vroom helt
Heeft hem doen aen t'pompen ghestelt,
Om niet te hooren tieren:
De schiltwacht riep half verbaest,
Is daer volck by u dat soo raest?
Sy hadden sulck propoosten:
De knecht die sprack sonder vertreck,
Ick moet pompen het schip is leck:
Hy hiet Adriaen Joosten.
Die van t'casteel seer wel bedocht,
Hadden nochtans het schip besocht,
Maer het scheen, niet te deghen,
Sy waren op het schip tis waer,
Want die van binnen saghen haer,
Die doen wel stille sweghen:
tGhinck daer ghelijct met Troyen de
Die tGrieksche Paert in haerlie ste
Haelden, end zijn bedroghen:
Soo hebben die oock van t'Casteel
Grootelicx tharen achterdeel,
Dit schip self in ghetoghen.
Tot twee reysen den selven nacht,
Baden sy tot Godt met aendacht:
Eer sy het feyt aenvinghen,
Ten elf uren oft corts daer na,
Begonnen sy uut t'schip te ga,
Om haer werck te volbringhen.
Twintich wasser uut t'schip ghegaen,
Doen quam daer een Italiaen,
Men seyt om Turf te stelen,
Die grepen sy doen byden hals,
Die dwonghen sy t'bescheyt van als
Maer t'secreet cond' hy helen.
Soo sy hem hadden byder keel,
Moest hy hen daer segghen hoe veel,
Volcx, dat sy daer sterck waren,
Hy sey tweehondert twintich man
Maer d'eerste reys looch hy daer an
Meynde hen te vervaren
Sy vraechden hem daer voorder van,
Doen seyd' hy hondert twintich man
T'volck croop vast uuten schepe:
Sy dooden den Italiaen
Doen zijnse stoutlick voortghegaen,
Sy haddent wel begrepen.
Doen sy nu t'saem waren byeen
En hielden sy niet lang' ghemeen,
Deelden hen in twee hoopen,
Twee Courtegarden waren daer,
Elcken hoop trock na een voorwaer,
Hebbense overloopen,
Met schieten, steken, houwen, slaen,
Soo zijnse daer te werck ghegaen,
Haer vyanden deur-boorden,
Maer t'binnen-huys opt selve pas,
Daer des Gouverneurs soon op was
Kreghen sy met accoorden.
Doen sy t'Casteel tot haren wil
Hadden: was in t'stadt groot gheschil,
Want sy d'een brug afbranden,
Graeff Mauritz was dees maer vertelt,
Die quam flocx aen met zijn ghewelt,
Den vyandt vloot met schanden,
Doen wert van Graef Holach ghehoort
Teghen de Borghers een accoort,
Men sou hen niet pilgeeren,
Oock niet belasten met rantsoen
Maer moesten zijn Soldaten coen,
Twee maenden soltz fineeren.
Oorloff ghy Borghers al te saem,
Loeft God ende vreest zijnen Naem,
Dat hy doch wil bewaren,
Den Graeff van Nassou t'Edel bloet,
Oock al des Lants Regeerders goet,
Dat sy moghen voort varen,
Met haerlie wel begonnen werck,
Al is den vyant noch soo sterck:
Godt sal victory gheven,
Soo wy hem dienen t'alder tijt,
Eeren, en beminnen met vlijt,
End na zijn Woort wel leven.
BISDOM. | |
|
|
Een nieu Geu-sen Lieden-Boecxken Waerinne begrepen is den gantschen handel der Nederlanden, in voorleden Jaren tot noch toe gheschiedt, de welcke eens deels onderwijlen in Druck uutghegaen, ende met meer andere by een ghevoecht sijn. Ende is nu vermeerdert met een Liedeken vant toerusten, af comen ende vergaen des gheweldigen Spaenschen Vlote, midtsgaders eenighe nijewe Liedekens vant innemen sommigher steden: eijndende mettet Jaer 91. Viue Dieu, La Santé du Roy, & la Prosperité des Geus. 1592
|
|
1592
|
| Den Haag KB: 1708 D 40 |
| f71r |
|
| DBNL, naar Kuiper & Leendertz 1924. |
|
