|
|
|
Een nieu Liedeken,
Op de wijse vanden Psalm. De Heydenen zijn in u Erfdeel
ghevallen.
Wel op duyvel ghy die in Westerlande
Hebt ons gebracht, de spangiaert Godts viande:
Siet dat ghy hem bewaert, tot uwe vromen,
Dat sijn spangiaerts met hem niet ommecomen,
Hy quam ons van u Paep,
Ghecleet recht als een schaep,
Doch de Wolf moest uutkijcken,
Die Godloos heel verblint,,
Nam hem aen voor Gods kint,
End liet sijn aert oock blijcken.
Dit was sijn wet, men moest Christum verlaten
Niet meer van God, noch van sijne woort praten,
Gods Kercken reyn soudmen te gront afhouwen,
En op haer plaets des sathans Tempel bouwen,
Het grouwel, voor waerheyt,
Ontucht, voor eerbaerheyt,
Dat sachmen innevoeren,
Rooven steelen was vry,
En overspel daer by,
Tlandt was vervult met hoeren.
Des Richters stoel was een moortcuyl heel bloedich
Thof was niet dan een roofnest onspoedich,
Der Weesen recht was schanden te vermeeren,
Der Weduwen troost te blijven int verseeren,
Elck dreef na synen macht,
Moetwil met grooter pracht
Men had gheen acht op d'Armen,
Niemandt was soo ghestelt,
Dat hy teghen 'tghewelt
Den vromen dorst beschermen.
Wilt yemandt hem teghen den Godloos setten,
Oft op Gods woort acht hebben ende letten,
Dit was de leus: dees soudmen flux gaen vangen
Afhouwen, tot pulver branden of hanghen,
Het was oock heel van noot,
De Ketters mosten doot,
Het landt was vol rebellen,
Naer Gods eyghen vermaen,
Moestmen sulck volck slaen,
Berooven ende quellen.
Dit was Sathan, uwes soons cleet seer schone
Hy setten hem in Christi stoel en Throone,
Het volck verblint vercoos hem oock te dienen,
En meynde God soude voorspoet verlienen,
Sy sochtent aertsche goet,
End sonder schroomen t'bloet,
Der Armen sy vergoten,
Al wast voor God dierbaer,
Sy achtens niet een haer,
Als sy slechts yet ghenoten.
Maer de spangiaert begost haer weder te raken
En wilde hem door schatten stercker maken,
Doen bleeck sijn aert dat hy de schijven sochte,
En niet aen God, noch aen zijn Kercke dochte
Het volck oock niet meer sliep,
Maer vrymoedich uytriep,
Sal dees Alf ons meer ryen,
Wy dienden hem, t'is claer
End hielden voor ons vaer,
Maer hy bracht ons in lyen. | |
|
|
Een Nieu Geuse Lieden boecxken/ Waer inne begrepen is den gantschen Handel der Nederlantscher geschiedennis/ [sic] dees voorleden thien Jaren tot noch toe toeghedragen/ eensdeels onderwijlen in Druck wtgegaen/ eensdeels nu nieu byghevoecht. Midtsgaders sommighe schoone Refereynen/ ten seluen Propooste dienende/ hier achterbyghestelt. Nu nieuwelick vermeerdert/ ende ghecorrigeert. Pro Lege, Rege, & Grege. [houtsnede 'Viue le Gues'] Viue Dieu, La Santé du Roy, & la Prosperitè [sic] des Geus.
|
|
[1578?]
|
| Parijs Bibliothèque Nationale: Rés. p. Yi 24 |
| f125v |
|
| DBNL, naar Kuiper & Leendertz 1924. |
|
