|
|
|
Betrübt ist mir hertz moydt vnd syn wol hie heüer zü diessem neüem jaren noch
drecht mich stet mein hoffonge hem vnd darffs nyt offenbayren das ich so
hart betrübet werd in heimmelycher leib verborgen
[2] Das ich dich veins meitteleiin müs, brengt myr heimmeliche smertzenn
ist meynem hertzen eyn swaere büs vnd krenckt mych fast van
hertzen so leb ych doch der hoffünge noch mein troüren weyrt
sich wenden
[3] Ich wayrt der tzit do er wieder geit mein gemoit mit allen freiten
vnd mir macht gesünt myn hertz verwoyndt heylff vnß zo
samen beyde tzo dyr myn hog geacht ade tzo goder nacht van
dyr moyss ych mich ytzoms scheiden
Ammellya gebaren herzzücheyn
zo cleüe güllych ind berg
[dipl. ed. T. Brüggemann]
1. 'Bedroefd is mijn hart, gemoed en zin, omdat hij de haver in dit nieuwe jaar nog altijd maalt (draait). Mijn hoop is op hem gevestigd, maar ik durf het hem niet bekend te maken dat ik zo ontzettend droevig wordt, in de stilte van mijn lichaam geborgen.'
2. 'Dat ik je (in liefde) doe ontbranden, meisje, dat doet me heimelijk pijn. Het is een zware straf voor mijn hart. Het pijnigt mijn hart bijna (letterlijk). Zo leef ik toch ook met de hoop dat mijn treuren nog zal wenden.'
3. 'Ik wacht op de tijd dat hij terugkomt, dan zal mijn gemoed in vreugde zijn. En het zal mijn verwonde hart gezond maken. Help ons bij elkaar te zijn; bij jou mijn meest gewaardeerde. Adieu en goede nacht, van jou moet ik me nu scheiden.'
Amalia geboren hertogin
van Kleef, Jülich en Berg
[parafr. vert. T. Brüggemann] | |
|
|
Liedboek van Kathryn van Hatzfelt
|
|
1530-1540
|
| Berlijn, Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz, ms. germ. 4o 1480 (olim Cheltenham, Ms. Phill. 9649) |
| f24v |
|
|
|
