|
|
|
Wach vff myn ort vnym myn wort, und
myrcke was ich dyr sagen, myn hertz dat
wüedt nae dyner güedt, lays mich frauwe
nyet vertzagen, jch setz zu dyr alle myne beger,
des geleüfe dü myr lais mÿch der trouwen
genyessen
[2] Och jonger knaüe, dyne bede lais aeff, dü
bys myr vyll wyllen, off ich schone diede,
nae dyner bede, ich fürcht es blyüe nyet
styllen, ich dancken dyr fast du werder gast,
der truwen dyn, die dü myr günes van
hertzen
[3] Nü swich myn ort lais diese wort, dü
krenckes myr myn hertze versags myrs
nyet, dat ich dich bytt, es ist myr doch
geyn schertzen, nw swich myn ort dyne
fruntliche wordt die gaynt myr so nae,
sy erwecken myr myn hertzen
[4] Dyn stoültzer lyff dü myr verschryff
vndt slüyss myr vff dyn hertzen, slüys.
mich dair jnn, zart liefste myn. es ist
myr jae geyn schertzen, den ich dyr
drage das ist vürwair als ich verstayne,
du bys myr schones lieff zu wyllen
[fol. 24r][5]Och jonger gesell geyn vngefall, sals dw
van myr nyet dragen, wan ich doch
diede, nach dyner biede, dw muechts
myr neyt versagen, by mynem eydt
geyn groisser leyt geschach myr nye,
das ich dyche schones lieff moiß myden,
[6] Och vreüwelyn schier müeß ich van dyr,
vnd wulde gerne langer blyüen, kan es
nyt syn der dage schyn der morgen
wyll vns verdryüen, och vreuwlyn zart
dyne wederfart wan die nyet were,
myn hertz müest myt dyr lyden,
[7] Och jongher knaüe
[8] Wan dae vnspranck hoüe aene und
sanck ware es ym were ergangen, van
eynem wyff, yere stoultzer lyff, myt
lieffden hett vmbfangen, vnd hy
hoüe vp dicht eyn leyt yn dage //
wyss leeflich van yere zo syngen
[dipl. ed. T. Brüggemann]
1. 'Ontwaak, mijn hart (geliefde) en hoor naar mijn woord en bemerk wat ik je zeg. Mijn hart staat in het teken van jouw goedheid. Laat mij, vrouw, niet de moed verliezen. Naar jou verlangt elke vezel in mij. Beloof mij, dat ik je trouw mag ontvangen.'
2. 'Ach, jonge knaap, stop toch je gebedel. Je vraagt veel van me. Als ik zou doen wat jij wilt, dan vrees ik dat het niet stil (geheim) zou blijven. Ik dank je zeer, waarde gast, voor jouw trouw die je mij van harte gunt.'
3. 'Zwijg nu, mijn hart (geliefde), laat het spreken. Je doet mijn hart pijn, ontzeg het me niet, dat vraag ik je. Het is geen grap! Zwijg nu, mijn hart (geliefde) en laat je vriendelijke woorden achterwege. Ze staan me zo na aan het hart. Ze vrolijken mijn hart op.'
4. 'O, dat je toch je prachtige lijf aan mij schenkt en me in je hart sluit. Ja, mij daar insluit, mijn fijne geliefde. Ik maak echt geen grap. Dat ik je in mijn hart zal dragen, wanneer ik bemerk dat je mijn lief wilt zijn, daar valt niet aan te twijfelen.
5. 'Ach, jongeman, je zult geen ongeluk van mij dragen. Als ik zou doen wat je me vraagt, dan moet je me niet weigeren. Een groter leed is me nooit aangedaan, ik zweer het je, dan dat ik jouw mooie lijf moet vermijden.'
6. 'O, meisje, ik moet nu van je scheiden. Ik zou wel langer willen blijven, maar dat kan niet. De morgen daagt al en wil ons uiteendrijven. O, lief meisje, als je niet terug zou komen, dan zou mijn hart met je mee lijden.'
7. 'Ach, jongeman...'
8. 'Als daar [iemand] wakker wordt, vier feest en zing over hoe het hem is vergaan. Zing van een vrouw en haar mooie lijf, die door hem werd geliefd. Hij vangt aan een lied te dichten op een dageraadliedje en lieflijk van haar te zingen.'
[parafr. ed. T. Brüggemann] | |
|
|
Liedboek van Kathryn van Hatzfelt
|
|
1530-1540
|
| Berlijn, Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz, ms. germ. 4o 1480 (olim Cheltenham, Ms. Phill. 9649) |
| f23v |
|
|
|
