|
|
|
Es daget wonencklichen waile schynet der
heller dach, van yere so moys ich wichen
das ist mynes hertzen eyne klaige,
sall ich nü van dyr scheyden all van der
liefsten zart, so geschaich myr nye so leyde,
sprech ich by mynem eyde vurwair. sy liefft
myr hart
[2] Ich hayn es myr gantz vermessen ich wulde
geyne lieüer nyet hayn, Noch hait mich die
lieffde besessen dü goider geselle schone ich hayn
mich dyr ergeüen Jn rechter stedichheit, nae
dynem wyllen zu leüen, nochtant so moys
sterüen ist dat nyet jamer groyss
[3] Geselle dü darffs nyet sorgen du hais dat
hertze myn, waile schynet der lichter helle
morgen zu eyner vynsteren jn, der vns
tzwey verdryüen van vnsem vrewden
spyll, o we mich armes wyüen, dat
hertz yn mynem lyuen dat lydet kommers vyll
[dipl. ed. T. Brüggemann]
1. 'Het daagt, over een gelukzalige tijd schijnt de helle dag. Van jou moet ik dus scheiden, daarover jammert mijn hart. Als ik nu van jou scheid, van de allerliefste tedere, dan zou - ik zweer het je - mijn leed nooit overtroffen worden. Zij heeft mijn hart lief.'
2. 'Ik heb me verkeken, ik wilde helemaal geen ander, want ik ben bezeten van liefde! Mooiste en goede vriendin, aan jou heb ik me gegeven in goede trouw. Naar jouw wil wil ik leven. Als ik dan nog moet sterven is dat geen groot leed.'
3. 'Vriend, je moet je geen zorgen maken, want mijn hart behoort jou toe. De klare morgen, die door het raam schijnt, verdrijft ons van onze vreugde. O wee, ik arme vrouw, het hart in mijn lijf dat is bezwaard met kommer en kwel.'
[parafr. vert. T. Brüggemann] | |
|
|
Liedboek van Kathryn van Hatzfelt
|
|
1530-1540
|
| Berlijn, Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz, ms. germ. 4o 1480 (olim Cheltenham, Ms. Phill. 9649) |
| f9r |
|
|
|
