|
|
|
Myt gantzem ellendigen hertzen, klage ich klage
ich myn sünden groys,
ich staine yn sorgen und vriesen all vür den
gryselichen doyt hylff mir Maria dü reyne, und
stae mir by yn myner noyt, dat ich myne
sünden mach beweynen die groysse. myt den kleynen,
ye myr an kompt der gryselycher doyt
[2] Maria du keyserinna, du byst alleyne myn zü //
üerlais, bydde vür mich dyn kyndelin kleyne,
dat hy myne sele wylle vntfangen, du byst eyne
maget schone all yn des hemels trone bydde.
vür mich dynen sone. dat ich by inn kome,
all zu des hemels trone, dair syngen die engelen
schone.
[3] Maria du byst eyne küyssche reyne, du byst
all yn dem hertzen myn, mach ich geyn
troyst an dyr gewynnen, so bricht dat eynige
hertze myn Dü byst so godertieren, men vant
nye dyns gelichs, dü bys eyne moder des heren,
wyls vns yn düegeden lieren, so sint wyr
her naemaels verblydet
[4] Maria ich bydden vmb genaiden, als eyn
armer sünder groyss, wyls mynre selen stain
zu staden als myr an kümpt der bytter doyt,
kom mir doch dan zu hulpe yn myner meister
noyt, wyls mich doch bewaren all vur die helssche
scharen vnd füeren sy all yn des hemels trone
[fol. 7r][5] Och mynsche ich hüeren klagen Ich wyll ich
wyll geloüen dir / eyn dynck wyll ich dyr
sagen, ind dat behalt ind do nae myr, ganck
heymelich zo Calüarien, all vmb den berch hoge,
wyls dyne sunden dae bekennen, got sall
dyner selen vntfarmen, und fueren sy jn
des hemels trone
[6] Maria ich stain in sorgen, myne sunden
sint so menichfalt, der doit wylt nyet borgen,
hy en spart noch jonck noch alt, myne sele
die ist beladen mit sünden also groiß, stae
dü myr zu staden, mich dünckt, ich sy verraiden,
all myt der ewyger pynen so groiss
[7] Ach mynsche wyls nyet mystroestich syn, die
barmhertzicheit ist so groyß, wylt dyne sele van
sünden genyesen, so steis dü fry vyß aller noit
got ist so godertieren, myt groysser barmhertzigheit,
hy wyll dyne sele visiteren, mit mencher
schoner maneren all jn der ewicheit
[8] O here wyls mir vergeuen all myn vn //
danckberheit, och dat ich hayn bedrieüen,
och alle myne sunden synt mir leyt,
jch bydt all vmb genaide als eyn armer
sunder groyß laiß mich doch nyet verloren
du hais mich vißerkoren, verloist myt
[dipl. ed. T. Brüggemann]
1. 'Met heel mijn hart hart vol ellende beklaag ik, beklaag ik mijn grote zonden. Ik ben bezorgd en vrees de afgrijselijke dood. Help mij, Maria reine en sta mij bij in mijn nood. Zodat ik mijn zonden mag beklagen, de grote en de kleine, voordat de afgrijselijke dood komt.'
2. 'Maria, keizerin, u bent mijn enige toeverlaat. Bidt voor mij tot uw kleine kind, dat Hij mijn ziel wil ontvangen. U bent een reine maagd op des hemels troon (in de hemel). Bidt uw zoon voor mij, dat ik tot Hem mag komen, tot aan de hemeltroon. Daar zingen de engelen zo mooi.'
3. 'Maria, u bent kuis en rein, u vult mijn hart. Als ik geen troost van u ontvang, dan zal mijn hart breken. Maar u bent goedertieren, zoals men nog nooit een gelijke heeft gevonden. U bent de moeder van de Heer. Wanneer u ons in deugden onderwijst, zullen wij in het hiernamaals vrolijk zijn.'
4. 'Maria, ik, arme zondaar, bid u om genade. Wil toch voor mijn ziel instaan als de bittere dood mij komt halen. Kom mij dan toch te hulp, in mijn grootste nood. Behoed me voor de helse scharen en leid mij naar de hemel.'
5. [Maria:] O mens, ik hoor klagen. Ik wil je wel geloven, maar één ding wil ik je zeggen, wat je zal behouden als je doet wat ik zeg: ga in het geheim naar Calvariën (de kruisberg van Christus), in de hoge bergen, en beken daar je zonden. Dan zal God zich over je ziel ontfermen en hem leiden naar de hemel.'
6. [Toch stelt deze raad de biddende niet gerust.] Maria, ik ben bezorgd, want ik heb zoveel zonden begaan en de dood spaart jong noch oud. Mijn ziel is zwaar van zonden, zo groot. Sta mij bij. Ik denk dat ik ben gedoemd tot de eeuwige, heftige pijnen.'
7. 'Ach mens, wees niet teneergeslagen, want de barmhartigheid [Gods] is immers groot. Hij zal je ziel van zonden genezen. Zo ben je verlost (vrij) van alle nood. God is zo goedertieren en zeer barmhartig. Hij zal aan je ziel, met alle goede manieren, verschijnen in de eeuwigheid.'
8. 'O Heer, wil al mijn ondankbaarheid vergeven, dat ik heb geuit. O, al mijn zonden zijn mij tot leed. Ik bid om genade als een arme zondaar. Laat mij niet verloren gaan, want u hebt mij toch uitverkoren? Verlos mij van de bittere dood.'
[parafr. vert. T. Brüggemann] | |
|
|
Liedboek van Kathryn van Hatzfelt
|
|
1530-1540
|
| Berlijn, Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz, ms. germ. 4o 1480 (olim Cheltenham, Ms. Phill. 9649) |
| f6v |
|
|
|
