|
|
|
Dit lyedeken gaet op wijse: 'Haer vriendelijc ogheekijns wencken'.
1 Als ic beghin te dencken
Op minen verloren tijt,
Mijn sinnen willen my ontsincken:
Want qualijc heb ic my ghequijt
Teghens onsen Heere mijn sonden ende mijn misdaet.
Tis tijt dat ic bekeere
Ende sterven nu hier leere,
Eer dat ic coem te laet.
Tis tijt dat ic bekeere etcetera.
2 Commerlijc so staet mijn leven,
Seer cort is minen tijt!
Veel sonden heb ic bedreven,
Ende ic en weet gheenre spijt
Te copen of te hueren.
Als coemt die bitter doot
Dan moet ick al besueren,
In eenre corter uren,
Die siel in pinen groot.
Dan moet ick al etcetera.
3 Werwaert dat ic my keere
Overal bin ic begaen:
Hier boven is onsen Here
Teghens wien ic heb misdaen;
Achter my so sijn mijn sonden
Ende mine verloren tijt;
Beneden die hellen gronden,
Die my tot allen stonden
Verslinden wil mit my.
Beneden die hellen gronden etcetera.
4 Als ic dan voertaen mercket
Hoet inder werelt staet:
Die loghen si versterken,
Die waerheit al teniet [xxiiii/37r]gaet,
Rechtvaerdicheit wort verdreven,
Die trou is bleven doot,
Die minne die is versleghen.
Des mach mijn hert wel beven
Ende lijden pine groot!
Die min etcetera.
5 Nu mach ic wel versuchten
Ende claghen tot alre tijt:
Ic heb soe langhe gaen jaghen
In deser werelt wijt,
Om rechte ghetrouwe minnen.
Maer het is al om niet.
Tis tijt dat ict besinne
Ende keer mijn hert van binnen
Eer my meer drucks gesciet.
Tis tijt etcetera.
6 Nu wil ic enich bliven,
Ghelijc die fenixc doet,
Opten berch van olyven,
Daer Jhesus storte Sijn bloet.
Een vuer sel ic daer maken,
Van hetten also groot,
Al van die dorre staken,
Daer Jhesus aen most smaken
Voer ons die bitter doot
Al van die dorre staken etcetera.
7 Nu wil ic al mijn ghedachten
Ende mijn begeerten ontslaen,
Ende vlieghen mit allen crachten
Al teghens daer sonnen saen,
Opdat ic mach verwalen
Van sijnre hetten groot,
Ende alle mijn tijt verhalen,
Daertoe mijn scult betalen,
Eer coemt die bitter doot.
Ende alle etcetera.
8 Ooch, wilt my nu beraden,
Maria die Maghet soet!
Ende wilt my staen in staden,
Op U draghe ic mijn moet.
In deser dorre heyde,
Daer ic ellendich dwael,
Ende wilt mijn siel gheleyden
Als si van hier sel sceyden,
Ende brenghense ter ewigher sael.
Ende wilt etcetera.
(1) Als ic beghin te etcetera. | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f36v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
