|
|
|
Dit lydekijn gaet op die wijse: 'Och edel mens, wilstu dijn God bekennen, So moestu al dat in is etcetera'.
1 Als ic aensie die min van deser aerden,
Tis niet danloch ende al bedroch!
Sij is van gheenre waerden:
Daerom ist guet dat ic mij keer
Tot die min van Onsen Heer;
Och, mocht my die ghewarden!
2 Laet ons nu, al ghelijck, ons herte stueren
Tot dat alrehooechste goet
Mit reynre minnenpuere.
Dat mach verblijden onsen moet,
Ende smaken in ons herten soet
Boven al die creaturen.
Ende smaken etcetera
3 Een hert dat hem tot Jhesus' mynne ghevet,
Ende gheen ander beldelijc schijn
Daer binnen in hem hevet,
Tmach mit recht wel vrolijck sijn
Sonder druckende ander pijn
Mit blijscap altijt levet.
Sonder druck etcetera
4 In Jhesus' min stadelijc te bliven,
Dat is also groten dinc!
Men mach des niet bescriven.
Nie enich meerre gaef ontfinck
Waen hij quam of waer hij ginck,
Sij sijn mannen of wiven.
Waen etcetera
5 [31v] Daer is gheen meerder vroechde op al aertrijcken,
Dan dat eenpuer hertgen reyn
Jhesum mint stadelijcke;
Bij den balsaem ende greyn,
Noch bijt gout, of duerbaer steyn
En selmens niet ghelijken.
Noch bijt gout etcetera
6 Jhesus' mijn is also groot van waerden:
Sij kan siel, hert, ende sin
Opheffen van der aerden,
Boven tchoor van Cherubin
Tot die fonteyne van der min.
Daerbij gheert te volherden.
Tot die fonteyne etcetera
7 Soe gheert die siel mit Jhesu daer te blijven
In dat soete Vaderlant,
Daer vroechde is sonder kijven.
Sij sijn inder minnen bant
Die Jhesus hem daer maeckt becant,
Die daer die vroechde driven.
Die Jhesus hem etcetera
8 Die dit Aeltgen uut minnen heeft ghescreven,
God stercke hem in der minnen sijn;
Ende wil hem beyde gheven
Dat sij comen sonder pijn
Te aenschouwen Goeds aenschijn
Mit Hem in vruechden te leven.
Te aen etcetera
(1) Als ic | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f31r |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
