|
|
|
[x/27v] Dit lyedekijn is ghedicht int jaer ons Heren dusent cccchondert ende xcv, ende gaet op die wiese: 'Troeren moet ic nacht ende dach, ende lyden groot verlanghen'.
1 In liden groot heb ick verdriet,
Ick bin daertoe vercoren;
En lede ic niet, het waer al om niet,
Ic en gheefs niet al verloren.
'Och Heer der Heren, Die alle dinck siet,
Al sint Ghi hoech, en verghet mij niet,
Ende wilt mi nu verbliden!
Och Heer der Heren, Die alle dinc'
2 'Siele, wel lieve waerdesiele Mijn,
Alsoe qualicke kont ghi u wat liden;
Denct op Myn passij ende op Myn bitter pyn,
Ghi selt u noch mit My verbliden.
Ghi selt Mi so vriendelicke welcoem sijn,
Ende ic salu schencken die vroechde mijn,
Ewelic selt ghi daer leven.
Ghi selt My soe vriendelic'.
3 Mijn hart leit in soe grote drufheit,
Ic en kans niet uutghespreken.
'Ghij sijdt, daer alle mijnnen troest aenstaet,
Den druck doet Ghij vergheten.
Ghij sijdt die alderliefste mijn,
Ende alle reyne herten fijn,
En selt Ghi niet begheven.
Ghij sijdt die alder liefste mijn,
Ende alle reyne'.
4 [xi/28r] 'Siel, ghij staet soe vast in Minen sin;
Hebt gue moet, het sel oeck wel dueren.
Daer om, wilt ghi een van Myn alre te liefste sijn,
Soe moet ghi hier wat besueren.
Ghi en moecht niet van weelden tot weelden gaen,
Ende van allen liden wesen ontslaen:
Ic heb u ghecoft soe duere. Ghi en moecht'.
5 Als ic die werlt wel aensie
Soe mach ic my wel bedroeven,
Want het en is hier niet dan liden en verdriet.
'O Heer, in U is mijn vernoeghen.
Het en is hier niet dan menschen dijng;
After dien dat sij uut den oghen sijn,
Soe is die vrientscap uutte.
Het en is hier niet dan menschen dijnck'.
6 Die enghelen, die inden Hemel sijn,
Soe schoen sy jubilieren
Voer den throen Mijnre Godlicheit,
Mit soeten cantelenen.
Sij hebben alsoe grote vroecht,
Alden Hemel die is van myn verhoecht,
Ten kan gheen hert begrijpen.
Sy hebben alsoe grote vroecht.
7 Och had ic my te tijde wel wijsselic bedocht,
Soe mocht ic mi daerin verblijden!
Dat doet ic en heb niet veel besocht.
'O Heer, ic moet nu nu ummer liden,
[xii/28v] Want het is hier al ontrouwe daet.
Men toent den menschen schoen ghelaet,
Sij sijn daermede bedroeghen.
Want het is hier al ontrouwe daet.Meen'.
8 Nu moeten wi hier, alle,willichlicke,
Naerstich ende vroet wesen,
Ende bidden onsen Heer God van Hemelrijck
Dat Hij ons wil by wesen,
Ende brenghen ons in Sijn ewich Rijck,
Daer wij sellen leven ewelijck
Ende nummermeer eynde sal wesen.
Ende brenghen ons'.
(1) In liden groot heb ick verdriet | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f27v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
