|
|
|
Dit lyedekijn gaet op die wijse: 'Ic weet een moelenaerinne van herten also fijn'. Maer die ander twee sijnnen of regulen sellen opgaen als die twee eersten, maer die vijften sin of reghel sal nedergaen.
1 Natur, wij moten scheyden,
Dat is my groot profijt!
Daertoe wilt u bereyden:
Het is veel meer dan tijt!
Natuer, wij moeten scheyden,
Daer en doech ghen langher beyden:
Ic en in desen vreesen niet langher sijn.
2 [vi/24r] Laet u nu doch ghenoeghen,
Ende en quelt mij doch niet meer!
Ic wil mijn hert gaen voeghen
Tot Onsen Lieven Heer.
Had ic dat eer begonnen,
Ic soudet nu bet konnen,
Dat rout my alte seer.
3 Ten sal niet langher liden,
Tis hier een corte tijt
Dat ghij u selt verbliden,
Natuer, des seker sijt!
Ghij moet u lusten sterven
Ende u ghenoechten derven,
Sal ic nae sijn verblijt.
4 Ghij hebt mij aenghevochten,
Ende veel verdriets ghedaen,
Soe als ghij mochten,
Hebdi my wederstaen.
Des moet ghij my betalen,
Ic wil u onderhalen,
Ende houden onderdaen.
5 Nu weest doch niet verslaghen:
Hebt enen vromen moet!
Ghij moet u niet versaghen:
Het sal wel worden goet!
Al ist swaer te beghinnen,
Coemt ghij tot rechter minnen
Het sel u worden soet.
6 Nv bid ic Sijnre minen,
Die alle dinck vermach,
Dat Hij helpt verwinnen
Dat mij te quellen plach:
Mijn vleisch, mijn woeste sinnen,
Ende mijn natuer van binnen,
Altijt, nacht ende dach.
7 Die Neeltgen heeft bescreven,
Ende ghedicht mit grooter vlijt,
God wil hem beyden gheven
Te comen [24v] int jolijt,
Daer vruechde is sonder eynde,
Ende nummermeer ellende,
Meer blijscap talre tijt.
(1) Natuer wy | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f23v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
