|
|
|
De klagende Leeuwerik.
Op een fraaie wijs.
Zangrijk koor, ziet naar beneden,
Op uw vriend en makker neer,
Die bij den mensch op aard moet leven
Vol verdriet en vol hartzeer,
Kon mijn zang hem niet bekoren,
Toen ik op mijn wiekjes dreef,
Wierd mijn val door u beschoren,
o mensch, die hier op aarde leeft.
Toen gij mij door looze strikken,
Lokte in uw listig net,
En plaats van mij te verkwikken,
Hebt in een enge kerk gezet.
Gij hebt mij niet alleen gevangen,
Maar geboeid aan alle kant,
En mij in de lucht doen hangen,
En plaatst aan muur of wand.
Neen, o neen, hier is geen genade,
Hier op aarde is er geen,
Lieve zangster, laat u raden,
Daal vooral niet naar beneden
Want hier is uw val beschoren,
Hier wordt val op val bespreid,
Laat de lucht uw zangstem hooren
Eer men hier uw val bereidt.
Nu voor het laatst nogeens gezongen
Met een toontje lief en schel,
Op mijn zoodje neergesprongen,
Breng ik u mijn laatst vaarwel.
Voor mij is niets dan smart te duchten
Ik ga ter rust, weg is mijn kracht
Terwijl ik onder 't kwijnend zuchten
Weer tot den vroegen morgen wacht. | |
|
|
Liederenboekje - Bevattende oude Liedjes en Voordrachten voor alle gelegenheden
|
|
[1900 ca.]
|
| Amsterdam MI: 3978 Gesloten kast B 24 |
| [p3] |
|
| Gecorrigeerde OCR van bron (MdB, 2017). |
|
